λῆμμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	λῆμμᾰ	τὰ	λήμμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	λήμμᾰτος	τῶν	λημμᾰ́των
δοτική	τῷ	λήμμᾰτῐ	τοῖς	λήμμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	λῆμμᾰ	τὰ	λήμμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		λῆμμᾰ		λήμμᾰτᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λήμμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		λημμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

λῆμμα < λαμβάνω (θέμα: ληβ-) + -μα

λῆμμα ουδέτερο

λῆμμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
λῆμμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.