κωλο-
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - κωλο- < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κωλο-. Συγχρονικά αναλύεται σε κώλ(ος) + -ο-
Πρόθημα
Πρόθημακωλο-, κωλό- ή κωλ-
- πρώτο συνθετικό
- λέξεων που σχετίζονται με τον κώλο
- με υποτιμητική ή/και υβριστική σημασία
- που δηλώνει τη δυσαρέσκεια του ομιλητή γι' αυτό που δηλώνει το δεύτερο συνθετικό
- (σπάνιο) για θετικό χαρακτηρισμό
- Σε ονόματα ή τοπωνύμια, συχνά με αιδήμονα γραφή κολο-, για αποφυγή του συνειρμού με το κώλος.
- ↪ Κολοκοτρώνης (Κωλοκοτρόνης), Κολοπετινίτσα (Κωλοπετεινίτσα)
Σύνθετα
- Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλο- στο Βικιλεξικό
- Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλό- στο Βικιλεξικό
- Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλ- στο Βικιλεξικό
Μεταφράσεις
Μεταφράσεις κωλο-
|
|
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - κωλο- < κῶλ(ος) (πρωκτός) + -ο- < ελληνιστική κοινή κῶλος < αρχαία ελληνικά κῶλον (μέλος, τμήμα σώματος)
Πρόθημα
Πρόθημακωλο-, κωλό- ή κωλ-
Σύνθετα
- Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλο- στο Βικιλεξικό
- Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλό- στο Βικιλεξικό
- Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλ- στο Βικιλεξικό
Αρχαία ελληνικά (grc)
Ετυμολογία
Ετυμολογία Πρόθημα
Πρόθημακωλο- ή κωλό- και κωλ-
- πρώτο συνθετικό που αναφέρεται σε τμήματα ή μέρη
- του σώματος
- κωλοπλάστης (που κατασκευάζει τεχνητά μέλη)
- κωλόβαθρον (ξυλοπόδαρο), κωλοβαθριστής
- κωλοτομέω
- κωλακρέτης / κωλαγρέτης (αξιωματούχος που συλλέγει κομμάτια για θυσίες)
- ποιητικών μέτρων, των κώλων
- κωλομετρία
- του σώματος
Σύνθετα
- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλο- στο Βικιλεξικό
- Λέξεις κωλο- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts
Αναφορές
Αναφορές- «κώλον», «κώλος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.