κρύσταλλον

κρύσταλλον < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κρύσταλλον < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κρύσταλλος με μεταπλασμό σε ουδέτερo. [1] Συγκρίνετε με το κρύσταλλος

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: κρύσταλλο

κρύσταλλον ουδέτερο

1. πάγος
   1. κομμάτι πάγου
   2. ≈ συνώνυμα: κρύσταλλος (αρσενικό)
   3. (μεταφορικά, μετεωρολογία) η παγωνιά, το κρύο
2. ορυκτός κρύσταλλος

• κρύσταλλο
• κρούσταλλον, κρούσταλλο

• κρύσταλλον - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• κρύσταλλον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

κρύσταλλον, λέξη του 4ου αιώνα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κρύσταλλος με μεταπλασμό σε ουδέτερo. [1]

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κρύσταλλον ⇒ νέα ελληνικά: κρύσταλλο

κρύσταλλον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) μορφή του αρχαίου κρύσταλλος

  ※  4ος αιώνας ⌘ Ιουλιανός, Iulianus imperator, 341b, εκδ.Migne

  ἐγένετο δὴ οὖν ὁ χειμὼν τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν ὁ ποταμὸς ὥσπερ μαρμάρου πλάκας· ἴστε δήπου τὸν Φρύγιον λίθον, ᾧ ἐῴκει μάλιστα τὰ κρύσταλλα μεγάλα, καὶ ἐπάλληλα φερόμενα· καὶ δὴ καὶ συνεχῆ ποιεῖν ἤδη τὸν πόρον ἔμελ|λε καὶ τὸ ρεῦμα γεφυροῦν.

  Ιουλιανού του αυτοκράτορος..., σελ.40, έκδοση apud Andream Wechelum, 1566 (μεταγραμμένο Iuliani Augusti Opera, επιμ. Heinz-Günther Nesselrath)

• κρύσταλλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.