κοντάκιον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κοντάκιον < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κοντάκιον (μικρό κοντάρι), υποκοριστικό του κόνταξ < αρχαία ελληνική κοντός

Ουσιαστικό

κοντάκιον ουδέτερο

  1. (βυζαντινή μουσική, χριστιανισμός, λογοτεχνία) κοντάκιο, είδος εκκλησιαστικού ύμνου
  2. ειλητάριο

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ κοντάκιον τὰ κοντάκιᾰ
      γενική τοῦ κοντακίου τῶν κοντακίων
      δοτική τῷ κοντακίῳ τοῖς κοντακίοις
    αιτιατική τὸ κοντάκιον τὰ κοντάκιᾰ
     κλητική ὦ! κοντάκιον κοντάκιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κοντακίω
γεν-δοτ τοῖν  κοντακίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοντάκιον < κόνταξ, κοντακ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον < αρχαία ελληνική κοντός

Ουσιαστικό

κοντάκιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

  1. (κυριολεκτικά) μικρό κοντάρι, κοντάκι
  2. δοκίμιο (καθώς ο πάπυρος τυλιγόταν γύρο από ένα μικρό κοντάρι)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.