κατάπληξις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάπληξῐς αἱ καταπλήξεις
      γενική τῆς καταπλήξεως τῶν καταπλήξεων
      δοτική τῇ καταπλήξει ταῖς καταπλήξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάπληξῐν τὰς καταπλήξεις
     κλητική ὦ! κατάπληξῐ καταπλήξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταπλήξει
γεν-δοτ τοῖν  καταπληξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάπληξις < καταπλήσσω / καταπλήττω < κατα- + πλήσσω / πλήττω < *πλα-κ-(jω) + -σις > -ξις (καταπληξ- + -ις)

Ουσιαστικό

κατάπληξις, -εως θηλυκό

  1. κατάπληξη, έκπληξη
  2. σάστισμα
  3. δέος

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις καταπλήσσω, πλῆξις και πλήττω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.