δοκέω

δοκέω-δοκῶ < από τη ρίζα -δοκ που προήλθε από μετάπτωση από τη ρίζα -δεκ < από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα -dek̑

δοκέω-δοκῶ

1. πιστεύω, νομίζω, θεωρώ, φαντάζομαι, υποθέτω, αποφασίζω, σκέπτομαι, μου φαίνεται
2. (απρόσωπο ρήμα)→ δείτε δοκεῖ με δοτική προσωπική ή με απαρέμφατο, σημαίνει κρίνω ότι, φαίνεται ότι, φαίνεται καλό, αποφασίζω να

   ἔδοξεν Ἀργείοισιν (αποφάσισαν, τους φάνηκε καλό να..)

   ἔδοξε τῇ βουλῇ και ἔδοξε τῷ δήμῳ (η βουλή ή ο δήμος αποφάσισαν να...)

3. η κοινή γνώμη, η εδραιωμένη άποψη του κόσμου

   τὰ δοκοῦντα

• ἐνεργεῖ κατά το δοκοῦν (μετοχή του απρόσωπου ρήματος δοκεί): κάνει ό,τι νομίζει, ενεργεί αυθαίρετα
• δοκεῖ μοι... (μου φαίνεται ότι...)

• φρονῶ

• προσδοκέω (φαίνομαι) διάφορο του προσδοκώ (περιμένω)
• ἀποδοκεῖ (σύνθετο του απροσώπου δοκεῖ)
• καταδοκέω (σκέφτομαι κάτι για να βλάψω) και καταδοκοῦμαι (θεωρούμαι ύποπτος)
• μεταδοκέω (: αλλάζω γνώμη, πιο συχνά ως απρόσωπο, στους τύπους μεταδόξῃ μετέδοξε μεταδόξαν μεταδεδογμένον)
• προδοκέω (κι αυτό συχνά ως απρόσωπο)
• συνδοκέω (συναποδέχομαι)

• δοκώ (νεοελληνικό)

• δοκέω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δοκέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δοκέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.