διακόρευση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η διακόρευση οι διακορεύσεις
      γενική της διακόρευσης* των διακορεύσεων
    αιτιατική τη διακόρευση τις διακορεύσεις
     κλητική διακόρευση διακορεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διακορεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακόρευση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή + -ση< αρχαία ελληνική διακορεύω < διά (δια-) + κόρη

Προφορά
ΔΦΑ : /ði̯aˈko.ɾef.si/ & /ðʝaˈko.ɾef.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κό‐ρευ‐ση

Ουσιαστικό

διακόρευση θηλυκό

Συνώνυμα

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    διακόρευση
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.