αὐτοκράτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ αὐτοκράτωρ οἱ αὐτοκράτορες
      γενική τοῦ αὐτοκράτορος τῶν αὐτοκρατόρων
      δοτική τῷ αὐτοκράτορῐ τοῖς αὐτοκράτορσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν αὐτοκράτορᾰ τοὺς αὐτοκράτορᾰς
     κλητική ὦ! αὐτοκράτορ αὐτοκράτορες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  αὐτοκράτορε
γεν-δοτ τοῖν  αὐτοκρατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὐτοκράτωρ < αὐτός αὐτο- + κρατ(έω) + -ωρ

Ουσιαστικό

αὐτοκράτωρ αρσενικό ή θηλυκό

  1. που είναι κύριος του εαυτού του, ελεύθερος, αυτεξούσιος
    καὶ ἡ ξύμπασα πόλις οὐκ αὐτοκράτωρ οὖσα ἑαυτῆς τοῦτ΄ ἔπραξεν (Θουκ. 3.62.4.3)
  2. που έχει την εξουσία να χειριστεί όπως νομίζει μια διπλωματική υπόθεση ή μια εκστρατεία
    ἐψηφίσαντο ναῦς ἑξήκοντα πέμπειν ἐς Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς αὐτοκράτορας Ἀλκιβιάδην τε τὸν Κλεινίου καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου καὶ Λάμαχον τὸν Ξενοφάνους (Θουκυδίδης 6.8.2.5-8)
  3. (ελληνιστική κοινή) αυτοκράτορας, που έχει απόλυτη εξουσία

Απόγονοι

αὐτοκράτωρ (αρχαία ελληνικά)

⇘ νέα ελληνικά: αυτοκράτορας
↷ αγγλικά: autocrator (παρωχημένο), autocrat

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.