αντενεργών
Νέα ελληνικά (el)
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | ο | αντενεργών | η | αντενεργούσα | το | αντενεργούν |
| γενική | του | αντενεργούντος & αντενεργούντα1 |
της | αντενεργούσας & αντενεργούσης* |
του | αντενεργούντος |
| αιτιατική | τον | αντενεργούντα | την | αντενεργούσα | το | αντενεργούν |
| κλητική | αντενεργών | αντενεργούσα | αντενεργούν | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | οι | αντενεργούντες | οι | αντενεργούσες | τα | αντενεργούντα |
| γενική | των | αντενεργούντων | των | αντενεργουσών | των | αντενεργούντων |
| αιτιατική | τους | αντενεργούντες | τις | αντενεργούσες | τα | αντενεργούντα |
| κλητική | αντενεργούντες | αντενεργούσες | αντενεργούντα | |||
| Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ῶν -οῦσα, -οῦν από συναίρεση -έων, -έουσα, -έον 1 νεότερος τύπος * παλιότερος λόγιος τύπος | ||||||
| ομάδα 'μειοψηφών', Κατηγορία όπως «αντενεργών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
- αντενεργών < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ἀντενεργῶν ((ελληνιστική κοινή) ἀντενεργῶ). Μορφολογικά αναλύεται σε αντ- + ενεργών.
Προφορά
- ΔΦΑ : /an.de.nerˈɣon/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ντε‐νερ‐γών
- παλιότερος συλλαβισμός : αν‐τε‐νερ‐γών
Επίθετο
αντενεργών, -ούσα, -ούν
- (λόγιο, παρωχημένο) μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος αντενεργώ: που αντενεργεί
Πηγές
- αντενεργών - Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.