αδελφοποίηση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αδελφοποίηση οι αδελφοποιήσεις
      γενική της αδελφοποίησης* των αδελφοποιήσεων
    αιτιατική την αδελφοποίηση τις αδελφοποιήσεις
     κλητική αδελφοποίηση αδελφοποιήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αδελφοποιήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αδελφοποίηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀδελφοποίη(σις) + -ση[1] (-ποίηση)

Προφορά
ΔΦΑ : /a.ðel.foˈpi.i.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐δελ‐φο‐ποί‐η‐ση

Ουσιαστικό

αδελφοποίηση θηλυκό

  1. εθιμική διαδικασία, που λαμβάνει χώρα σαν ιεροτελεστία, κατά την οποία δύο άτομα (ή ομάδες ατόμων), χωρίς εξ αίματος συγγένεια, δηλώνουν ότι αποκτούν αδελφικούς δεσμούς
  2. η διαδικασία με την οποία δύο οντότητες, π.χ. δύο πόλεις, αποκτούν μεταξύ τους έναν επίσημο δεσμό

Συνώνυμα

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη αδελφός

Μεταφράσεις
    αδελφοποίηση

Αναφορές
  1. αδελφοποίηση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.