ἀδελφοποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀδελφοποίησῐς αἱ ἀδελφοποιήσεις
      γενική τῆς ἀδελφοποιήσεως τῶν ἀδελφοποιήσεων
      δοτική τῇ ἀδελφοποιήσει ταῖς ἀδελφοποιήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀδελφοποίησῐν τὰς ἀδελφοποιήσεις
     κλητική ὦ! ἀδελφοποίησῐ ἀδελφοποιήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀδελφοποιήσει
γεν-δοτ τοῖν  ἀδελφοποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδελφοποίησις < ἀδελφο- + -ποίησις

Ουσιαστικό

ἀδελφοποίησις θηλυκό

Συγγενικά
  • ἀδελφοποιέω
  • ἀδελφοποιός

μεσαιωνικά ελληνικά:

  • ἀδελφοποιησία
  • ἀδελφοποιητός
  • ἀδελφοποιία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.