ultimus
Λατινικά (la)
Ετυμολογία
- ultimus < ulter + -imus
Επίθετο
ultimus, -a, -um (υπερθετικός βαθμός του ulter)
- έσχατος
- τελευταίος
- ύστατος
- αρχαιότατος
- μέγιστος
- χείριστος
- ευτελέστατος
Κλίση
| ενικός | πληθυντικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ultimus | ultima | ultimum | ultimī | ultimae | ultima |
| γενική | ultimī | ultimae | ultimī | ultimōrum | ultimārum | ultimōrum |
| δοτική | ultimō | ultimae | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
| αιτιατική | ultimum | ultimam | ultimum | ultimōs | ultimās | ultima |
| κλητική | ultime | ultima | ultimum | ultimī | ultimae | ultima |
| αφαιρετική | ultimō | ultimā | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
ulter | ulterior | |
(ultra) | - | - |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.