rusticus
Λατινικά (la)
Ετυμολογία
- rusticus < rus + -ticus
Προφορά
- ΔΦΑ : /ˈruːs.ti.kus/
Κλίση
| ενικός | πληθυντικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | rusticus | rustica | rusticum | rusticī | rusticae | rustica |
| γενική | rusticī | rusticae | rusticī | rusticōrum | rusticārum | rusticōrum |
| δοτική | rusticō | rusticae | rusticō | rusticīs | rusticīs | rusticīs |
| αιτιατική | rusticum | rusticam | rusticum | rusticōs | rusticās | rustica |
| κλητική | rustice | rustica | rusticum | rusticī | rusticae | rustica |
| αφαιρετική | rusticō | rusticā | rusticō | rusticīs | rusticīs | rusticīs |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.