magic

magic < (κληρονομημένο) μέση αγγλική magik, magyk < παλαιά γαλλική magique (ουσιαστικό και επίθετο) < λατινική magicus (επίθετο), magica (ουσιαστικοποίηση θηλυκού γένους του magicus) < αρχαία ελληνική μαγικός < μάγος. Απώτατη αρχή από λέξη ιρανικής προέλευσης πιθανώς προελθούσα από το πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *meh₂gʰ- (μπορώ, βοηθώ; δύναμη, μάγος). Εξετόπισε το ιθαγενές αγγλοσαξονικά ġealdor (επεβίωσε στο μέση αγγλική galder) και dwimmer

magic ^(en)

1. η μαγεία

   ≈ συνώνυμα: thaumaturgy, conjuring, sorcery, witchcraft

2. μια μαγική τελετή
3. ένα μαγικό τρικ που δίνει την ψευδαίσθηση της μαγείας

   ≈ συνώνυμα: sleight of hand, illusionism, legerdemain

4. (μεταφορικά) μαγεία, κάτι ακατανόητο ή εντυπωσιακό, μαγευτικό

magic ^(en)

1. μαγικός
2. ταχυδακτυλουργικός
3. μαγευτικός

• magick (φανταστικό ή αποκρυφιστικό, άλλως παρωχημένο)
• magicke (παρωχημένο)
• magique (παρωχημένο)

• magic cookie

• ↷ ιαπωνικά: マジック (majikku)