ὕπαρχος

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ὕπαρχος οἱ ὕπαρχοι
      γενική τοῦ ὑπάρχου τῶν ὑπάρχων
      δοτική τῷ ὑπάρχῳ τοῖς ὑπάρχοις
    αιτιατική τὸν ὕπαρχον τοὺς ὑπάρχους
     κλητική ὦ! ὕπαρχε ὕπαρχοι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὑπάρχω
γεν-δοτ τοῖν  ὑπάρχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὕπαρχος < (ὑπό) ὕπ- + -αρχος (ἄρχω)

Ουσιαστικό

ὕπαρχος αρσενικό

  1. (στρατιωτικός βαθμός) υποδιοικητής, υποστράτηγος
  2. (πολιτική) αυτός που προσωρινά αντικαθιστά τον κυβερνήτη (σατραπείας)
  3. (ελληνιστική σημασία) υποτελής
  4. (ελληνιστική σημασία)
    ≈ συνώνυμα: λατινικά: proconsul, legatus, praefectus

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.