ἰδιώτης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ἰδιώτης οἱ ἰδιῶται
      γενική τοῦ ἰδιώτου τῶν ἰδιωτῶν
      δοτική τῷ ἰδιώτῃ τοῖς ἰδιώταις
    αιτιατική τὸν ἰδιώτην τοὺς ἰδιώτᾱς
     κλητική ὦ! ἰδιῶτᾰ ἰδιῶται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἰδιώτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἰδιώταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰδιώτης < ἴδι(ος) + -ώτης. Δείτε και το συγγενικό λατινικό idiota (αδαής)

Ουσιαστικό

ἰδιώτης αρσενικό

  1. το άτομο, ο ιδιώτης (σε αντίθεση με την πόλη, το γένος, τη φυλή)
  2. ο ιδιώτης, αυτός που δεν ασκεί κάποιο δημόσιο αξίωμα
  3. ο απλός άνθρωπος του λαού
  4. αυτός που δεν έχει επαγγελματική γνώση σε έναν τομέα
  5. αυτός που δεν έχει εμπειρία ή ικανότητες σε έναν τομέα
  6. (ως επίθετο) ιδιωτικός
  7. και με τη σημασία του αδαούς, όπως στα λατινικά: αμαθής, ευτελής, ηλίθιος [1]

Αναφορές
  1. έννοια αδαούς: Λουκιανός «Αλέξανδρος ή Ψευδομάντις § 30»

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.