ἄκων

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ᾱκοντ-
ονομαστική ὁ ἄκων ἡ ἄκουσᾰ τὸ ἆκον
      γενική τοῦ ἄκοντος τῆς ἀκούσης τοῦ ἄκοντος
      δοτική τῷ ἄκοντῐ τῇ ἀκούσῃ τῷ ἄκοντῐ
    αιτιατική τὸν ἄκοντᾰ τὴν ἄκουσᾰν τὸ ἆκον
     κλητική ὦ! ἄκων*
& ἆκον		 ἄκουσᾰ ἆκον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ ἄκοντες αἱ ἄκουσαι τὰ ἄκοντᾰ
      γενική τῶν ἀκόντων τῶν ἀκουσῶν τῶν ἀκόντων
      δοτική τοῖς ἄκουσῐ(ν) ταῖς ἀκούσαις τοῖς ἄκουσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς ἄκοντᾰς τὰς ἀκούσᾱς τὰ ἄκοντᾰ
     κλητική ὦ! ἄκοντες ἄκουσαι ἄκοντᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἄκοντε τὼ ἀκούσᾱ τὼ ἄκοντε
      γεν-δοτ τοῖν ἀκόντοιν τοῖν ἀκούσαιν τοῖν ἀκόντοιν
* Κατά τη Γραμματική του Smyth (§.305b) και του του Σταματάκου (§.58)
το ἄκων κλίνεται όπως οι μετοχές με την κλητική ενικού του αρσενικού όπως η ονομαστική.
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ἄκων' όπως «λύων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές
ἄκων (επίθετο) < ἀέκων < ἄ- στερητικό + ἑκών

Επίθετο

ἄκων, ἄκουσα, ἆκον (ᾱ)
  • ἀέκων

Συγγενικά

Ετυμολογία 2
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ᾰκοντ-
ονομαστική ὁ ἄκων οἱ ἄκοντες
      γενική τοῦ ἄκοντος τῶν ἀκόντων
      δοτική τῷ ἄκοντῐ τοῖς ἄκουσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ἄκοντᾰ τοὺς ἄκοντᾰς
     κλητική ὦ! ἄκον ἄκοντες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἄκοντε
γεν-δοτ τοῖν  ἀκόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'γέρων' όπως «γέρων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

ἄκων, -οντος (ᾰ) αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.