χορτάτος
Νέα ελληνικά (el)
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | ο | χορτάτος | η | χορτάτη | το | χορτάτο |
| γενική | του | χορτάτου | της | χορτάτης | του | χορτάτου |
| αιτιατική | τον | χορτάτο | τη | χορτάτη | το | χορτάτο |
| κλητική | χορτάτε | χορτάτη | χορτάτο | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | οι | χορτάτοι | οι | χορτάτες | τα | χορτάτα |
| γενική | των | χορτάτων | των | χορτάτων | των | χορτάτων |
| αιτιατική | τους | χορτάτους | τις | χορτάτες | τα | χορτάτα |
| κλητική | χορτάτοι | χορτάτες | χορτάτα | |||
| Κατηγορία όπως «ξένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
- χορτάτος < χορταίνω
Επίθετο
χορτάτος
- ο χορτασμένος από τροφή
- (μεταφορικά) ο χορτασμένος από πολυτέλεια ή από έρωτα, αυτός που δεν είναι στερημένος από κάτι σημαντικό
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.