φοινήεις

Αρχαία ελληνικά (grc)
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ φοινήεις ἡ φοινήεσσᾰ τὸ φοινῆεν
      γενική τοῦ φοινήεντος τῆς φοινηέσσης τοῦ φοινήεντος
      δοτική τῷ φοινήεντῐ τῇ φοινηέσσῃ τῷ φοινήεντῐ
    αιτιατική τὸν φοινήεντᾰ τὴν φοινήεσσᾰν τὸ φοινῆεν
     κλητική ὦ! φοινῆεν φοινήεσσᾰ φοινῆεν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ φοινήεντες αἱ φοινήεσσαι τὰ φοινήεντᾰ
      γενική τῶν φοινηέντων τῶν φοινηεσσῶν τῶν φοινηέντων
      δοτική τοῖς φοινήεσῐ(ν) ταῖς φοινηέσσαις τοῖς φοινηέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς φοινήεντᾰς τὰς φοινηέσσᾱς τὰ φοινήεντᾰ
     κλητική ὦ! φοινήεντες φοινήεσσαι φοινήεντᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ φοινήεντε τὼ φοινηέσσᾱ τὼ φοινήεντε
      γεν-δοτ τοῖν φοινηέντοιν τοῖν φοινηέσσαιν τοῖν φοινηέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'χαρίεις' όπως «δαφνήεις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φοινήεις < φοινός

Επίθετο

φοινήεις, -εσσα, -εν

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις φοινός και φόνος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.