φοινός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φοινός < φένω (=σκοτώνω) < ιαπετική ρίζα -φεν και φον- και -φαν

Επίθετο

φοινός, -ή, -όν

(χρώμα) αυτός που έχει το βαθύ κόκκινο χρώμα του αίματος, αιματώδης
αιμοχαρής, αιμοδιψής, αιμοβόρος
φονικός

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις φοίνιος και φοινίσσω

λατινικά: funus ^(la), deffendo ^(la), offendo ^(la), infendo ^(la)

Υποσημειώσεις

αν δεχτούμε ότι προέρχεται ετυμολογικά από το γ' ενικό (πέφαται=έχει σκοτωθεί, πέθανε) του παρακειμένου του φένω

Πηγές

φοινός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
φοινός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.