φιλοπότις

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η φιλοπότις οι φιλοπότιδες
      γενική της φιλοπότιδος
(φιλοπότιδας)		 των φιλοποτίδων
(φιλοπότιδων)
    αιτιατική τη φιλοπότιδα τις φιλοπότιδες
     κλητική φιλοπότι (φιλοπότις) φιλοπότιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοπότις < ελληνιστική κοινή φιλοπότις[1]

Ουσιαστικό

φιλοπότις θηλυκό

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
φῐλοποτιδ-
ονομαστική ἡ φιλοπότις αἱ φιλοπότιδες
      γενική τῆς φιλοπότιδος τῶν φιλοποτίδων
      δοτική τῇ φιλοπότιδῐ ταῖς φιλοπότισῐ(ν)
    αιτιατική τὴν φιλοπότιν τὰς φιλοπότιδᾰς
     κλητική ὦ! φιλοπότι φιλοπότιδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  φιλοπότιδε
γεν-δοτ τοῖν  φιλοποτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοπότις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φιλοπό(της) + κατάληξη θηλυκού -τις

Ουσιαστικό

φιλοπότις, -ιδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά
  • φιλοποτία

→ και δείτε τις λέξεις φιλοπότης, φίλος και πότης

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.