ταπεινότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ταπεινότης αἱ ταπεινότητες
      γενική τῆς ταπεινότητος τῶν ταπεινοτήτων
      δοτική τῇ ταπεινότητῐ ταῖς ταπεινότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ταπεινότητᾰ τὰς ταπεινότητᾰς
     κλητική ὦ! ταπεινότης ταπεινότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ταπεινότητε
γεν-δοτ τοῖν  ταπεινοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταπεινότης < ταπεινό(ς) + -της
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: ταπεινότητα

Ουσιαστικό

ταπεινότης, -ητος θηλυκό

  1. η ιδιότητα του χαμηλού αναστήματος
  2. εξευτελισμός
  3. αθυμία
  4. αχρειότητα, ευτέλεια

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.