σύμπραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ σύμπραξῐς αἱ συμπράξεις
      γενική τῆς συμπράξεως τῶν συμπράξεων
      δοτική τῇ συμπράξει ταῖς συμπράξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν σύμπραξῐν τὰς συμπράξεις
     κλητική ὦ! σύμπραξῐ συμπράξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συμπράξει
γεν-δοτ τοῖν  συμπραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμπραξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμπράσσω (αττικός τύπος  συμπράττω), συμπρᾱκ- + -σις > -ξις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύμ- + πρᾶξις.
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σύμπραξη

Ουσιαστικό

σύμπραξις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.