συμπαιγνία

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η συμπαιγνία οι συμπαιγνίες
      γενική της συμπαιγνίας των συμπαιγνιών
    αιτιατική τη συμπαιγνία τις συμπαιγνίες
     κλητική συμπαιγνία συμπαιγνίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπαιγνία < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συμπαιγνία.[1] [2] Συγχρονικά αναλύεται σε (συν-) συμ- + παίγνι(ο) + -α.

Προφορά
ΔΦΑ : /sim.beˈɣni.a/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐μπαι‐γνί‐α
παλιότερος συλλαβισμός : συμ‐παι‐γνί‐α

Ουσιαστικό

συμπαιγνία θηλυκό

  • συντονισμένη εξαπάτηση από ομάδα ατόμων· το τέχνασμα που δημιουργεί ψεύτικη εικόνα της πραγματικότητας αποβλέποντας στην ενοχοποίηση ή παραπλάνηση τρίτων

Μεταφράσεις
    συμπαιγνία

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  2. συμπαιγνία - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
    Σημειώνεται ως αρχαίο, αν και είναι «γλώσσα» (ελληνιστική).


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ συμπαιγνίᾱ αἱ συμπαιγνίαι
      γενική τῆς συμπαιγνίᾱς τῶν συμπαιγνιῶν
      δοτική τῇ συμπαιγνίᾳ ταῖς συμπαιγνίαις
    αιτιατική τὴν συμπαιγνίᾱν τὰς συμπαιγνίᾱς
     κλητική ὦ! συμπαιγνίᾱ συμπαιγνίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συμπαιγνίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  συμπαιγνίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπαιγνία (ελληνιστική κοινή) < (συν-) συμ- + {{ety|grc|grc-koi|παίγνιον|παίγνι(ον)]] + -α

Ουσιαστικό

συμπαιγνία θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.