στολίδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στολίδιον	τὰ	στολίδιᾰ
γενική	τοῦ	στολιδίου	τῶν	στολιδίων
δοτική	τῷ	στολιδίῳ	τοῖς	στολιδίοις
αιτιατική	τὸ	στολίδιον	τὰ	στολίδιᾰ
κλητική ὦ!		στολίδιον		στολίδιᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στολιδίω
γεν-δοτ	τοῖν		στολιδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

στολίδιον < αρχαία ελληνική στολ(ίς) + υποκοριστικό επίθημα -ίδιον (χιτώνας, εσθήτα) < στολή (εξοπλισμός, ιματισμός)

στολίδιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

στολίδι - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

στολίδιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
στολίδιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.