σπαθίον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ σπαθίον τὰ σπαθίᾰ
      γενική τοῦ σπαθίου τῶν σπαθίων
      δοτική τῷ σπαθίῳ τοῖς σπαθίοις
    αιτιατική τὸ σπαθίον τὰ σπαθίᾰ
     κλητική ὦ! σπαθίον σπαθίᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σπαθίω
γεν-δοτ τοῖν  σπαθίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπαθίον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σπάθ(η) + υποκοριστικό επίθημα -ίον
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: σπαθίν ⇒ νέα ελληνικά: σπαθί

Ουσιαστικό

σπαθίον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.