σπάρτον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ σπάρτον τὰ σπάρτᾰ
      γενική τοῦ σπάρτου τῶν σπάρτων
      δοτική τῷ σπάρτῳ τοῖς σπάρτοις
    αιτιατική τὸ σπάρτον τὰ σπάρτᾰ
     κλητική ὦ! σπάρτον σπάρτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σπάρτω
γεν-δοτ τοῖν  σπάρτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπάρτον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sper-to < *sper- (στρέφω, συστρέφω)

Ουσιαστικό

σπάρτον ουδέτερο

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.