σκοτεινότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σκοτεινότης	αἱ	σκοτεινότητες
γενική	τῆς	σκοτεινότητος	τῶν	σκοτεινοτήτων
δοτική	τῇ	σκοτεινότητῐ	ταῖς	σκοτεινότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σκοτεινότητᾰ	τὰς	σκοτεινότητᾰς
κλητική ὦ!		σκοτεινότης		σκοτεινότητες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκοτεινότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σκοτεινοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σκοτεινότης < σκοτεινό(ς) + -της

σκοτεινότης, -ητος θηλυκό

σκοτεινότητα, το σκοτάδι, το ασαφές
※ 5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Σοφιστής^w, 254a
ὁ μέν ἀποδιδράσκων εἰς τήν τοῦ μή ὄντος σκοτεινότητα, τριβῇ προσαπτόμενος αὐτῆς, διά τό σκοτεινόν τοῦ τόπου κατανοῆσαι χαλεπός

σκοτεινότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.