σησαμοῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σησαμοῦς	οἱ	σησαμοῦντες
γενική	τοῦ	σησαμοῦντος	τῶν	σησαμούντων
δοτική	τῷ	σησαμοῦντῐ	τοῖς	σησαμοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	σησαμοῦντᾰ	τοὺς	σησαμοῦντᾰς
κλητική ὦ!		σησαμοῦς		σησαμοῦντες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σησαμοῦντε
γεν-δοτ	τοῖν		σησαμούντοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πλακοῦς' όπως «πλακοῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σησαμοῦς < ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου σησαμόεις

σησαμοῦς, -οῦντος αρσενικό

σησαμοῦς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.