ῥῆμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ ῥῆμᾰ τὰ ῥήμᾰτᾰ
      γενική τοῦ ῥήμᾰτος τῶν ῥημᾰ́των
      δοτική τῷ ῥήμᾰτῐ τοῖς ῥήμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ ῥῆμᾰ τὰ ῥήμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! ῥῆμᾰ ῥήμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ῥήμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  ῥημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῆμα < ρίζα ῥη- (εἴρω, ἐρῶ) + -μα

Ουσιαστικό

ῥῆμα ουδέτερο

  1. αυτό που λέγεται, λέξη, λόγος
  2. φράση
  3. απόφθεγμα
  4. (γραμματική) ρήμα

Παράγωγα
  • ῥημάτιον

Εκφράσεις
  • ῥήματα ἀντ’ ἀλφίτων: λόγια αντί για φαγητό, η κοιλιὰ δεν γεμίζει με λόγια

Συγγενικά
  • ῥηματικός
  • ῥήμων
  • → και δείτε τη λέξη ῥήτωρ

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.