ῥήτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ῥήτωρ οἱ ῥήτορες
      γενική τοῦ ῥήτορος τῶν ῥητόρων
      δοτική τῷ ῥήτορῐ τοῖς ῥήτορσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ῥήτορᾰ τοὺς ῥήτορᾰς
     κλητική ὦ! ῥῆτορ ῥήτορες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ῥήτορε
γεν-δοτ τοῖν  ῥητόροιν
Στον Αριστοφάνη, και θηλυκό.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥήτωρ < ρίζα ῥη- (όπως ἐρρήθην, αόριστος του λέγομαι) + -τωρ

Ουσιαστικό

ῥήτωρ αρσενικό

  1. ρήτορας
    ↪ οἱ δέκα ῥήτορες (οι δέκα Αττικοί ρήτορες)
  2. δάσκαλος ρητορικής

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.