που
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
- που < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική πού < αρχαία ελληνική ὅπου
Μόριο
που
- αναφορικό· αντικαθιστά στο λόγο όλους τους κλιτικούς τύπους αντωνυμίας ο οποίος
- ο άνθρωπος που (=τον οποίο) είδα στο δρόμο ήταν ένας παλιός μου φίλος
- τα παιδιά που (=τα οποία) με χαιρέτησαν ήταν παλιοί μαθητές μου
- ως ειδικός σύνδεσμος
- με ξάφνιασε που (=το ότι) σε είδα έτσι ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια
- ως αιτιολογικός (αποτελεσματικός) σύνδεσμος
- χαίρομαι που (=διότι) σε βλέπω ξανά
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)
Ετυμολογία
- που < → λείπει η ετυμολογία
- ποῦ;
Αρχαία ελληνικά (grc)
Ετυμολογία
- που < → λείπει η ετυμολογία
Επίρρημα
που (εγκλιτικό < πού)
- (τοπικό επίρρημα) οπουδήποτε, κάπου
- σε κάποιο βαθμό, κάπως
- (με αριθμητικά) περίπου
- κου (ιωνικός τύπος )
Εκφράσεις
- οὔ τί που (έφκραση αγανάκτησης)
Συγγενικά
- ποῦ;
Πηγές
- που - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- που - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.