πτῶμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ πτῶμᾰ τὰ πτώμᾰτᾰ
      γενική τοῦ πτώμᾰτος τῶν πτωμᾰ́των
      δοτική τῷ πτώμᾰτῐ τοῖς πτώμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ πτῶμᾰ τὰ πτώμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! πτῶμᾰ πτώμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πτώμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  πτωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πτῶμα, ήδη τον 6ο/5ο αιώνα στον Αισχύλο < θέμα πτω- μεταπτωτική βαθμίδα για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂- (πετάω) + -μα [1] Δείτε και πίπτω, πτῶσις.

Ουσιαστικό

πτῶμα ουδέτερο

  1. η πτώση
  2. (μεταφορικά) η συμφορά
  3. οτιδήποτε έχει πέσει κάτω
    1. σώμα πεσμένο κάτω, σώμα νεκρού, πτώμα
      ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἱκέτιδες, 662 Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr
      πτώμασιν αἱματίσαι πέδον γᾶς
    2. (για κτίσματα) ερείπιο
    3. (για δέντρα) πεσμένα

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις πτῶσις και πίπτω & άλλα ομόρριζα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂-

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.