πραγματευτής

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

πραγματευτής αρσενικό

  • (επάγγελμα) μορφή του πραματευτής χωρίς αφομοίωση του γάμα
    ※  15ος αιώνας ⌘ Γεώργιος Χοῦμνος, Κοσμογονία, 1583
    Πραγματευτάδες, ξεύρετε […]

Κλιτικοί τύποι

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
πραγμᾰτευτα-
ονομαστική ὁ πραγματευτής οἱ πραγματευταί
      γενική τοῦ πραγματευτοῦ τῶν πραγματευτῶν
      δοτική τῷ πραγματευτῇ τοῖς πραγματευταῖς
    αιτιατική τὸν πραγματευτήν τοὺς πραγματευτᾱ́ς
     κλητική ὦ! πραγματευτᾰ́ πραγματευταί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πραγματευτᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  πραγματευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πραγματευτής < αρχαία ελληνική πραγματεύ(ομαι) + -τής < πρᾶγμα
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: πραματευτής ⇒ νέα ελληνικά: πραματευτής

Ουσιαστικό

πραγματευτής, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

  • (επάγγελμα) ο ασχολούμενος με το εμπόριο, άνθρωπος του εμπορίου, εμπορρικός αντιπρόσωπος, εμπορικός πράκτορας
    ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος Περὶ τοῦ μὴ δεῖν δανείζεσθαι, 831.A.2
    ἄλλος δ΄ ἐξ ἄλλου δέχεται τοκιστὴς ἢ πραγματευτὴς

Συγγενικά
  • πραγμάτευμα
  • πραγματευτικός

→ και δείτε τις λέξεις πραγματεύομαι και πρᾶγμα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.