πλείων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	πλείων	τὸ	πλεῖον & πλεῖν
γενική	τοῦ/τῆς	πλείονος	τοῦ	πλείονος
δοτική	τῷ/τῇ	πλείονῐ	τῷ	πλείονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πλείονᾰ - πλείω	τὸ	πλεῖον
κλητική ὦ!		πλεῖον		πλεῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πλείονες - πλείους	τὰ	πλείονᾰ - πλείω
γενική	τῶν	πλειόνων	τῶν	πλειόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πλείοσῐ(ν)	τοῖς	πλείοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πλείονᾰς - πλείους	τὰ	πλείονᾰ - πλείω
κλητική ὦ!		πλείονες - πλείους		πλείονᾰ - πλείω
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πλείονε	τὼ	πλείονε
γεν-δοτ	τοῖν	πλειόνοιν	τοῖν	πλειόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'μείζων' όπως «μείζων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

πλείων < *πλή-j-ων με βράχυνση κατά το πλεῖστος, μείων

Κατ' άλλη άποψη,[1] < μεταπτωτική βαθμίδα για τη δισύλλαβη πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pelh₁ (γεμίζω) (ομόρριζα: πολύς, πίμπλημι, πλῆθος, πολύς) [2]

πλείων

ετυμολογικό πεδίο
πλεον-, πλειστ-, πλειονο-, πλειο-

με πλεον-, πλεονο-

με πλειστ-, πλειστο-

με πλειoνο-

με πλειoνο-

πλείων σελ. 1206 - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
πλέον (& εκδοχές ετυμολόγησης) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

πλείων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
πλείων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.