πλειονότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ πλειονότης αἱ πλειονότητες
      γενική τῆς πλειονότητος τῶν πλειονοτήτων
      δοτική τῇ πλειονότητῐ ταῖς πλειονότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν πλειονότητᾰ τὰς πλειονότητᾰς
     κλητική ὦ! πλειονότης πλειονότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πλειονότητε
γεν-δοτ τοῖν  πλειονοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλειονότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πλεῖον, ουδέτερο του πλείων + -ότης [1]

Ουσιαστικό

πλειονότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.