οἰνοπῶλις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική οἰνοπῶλις αἱ οἰνοπώλιδες
      γενική τῆς οἰνοπώλιδος τῶν οἰνοπωλίδων
      δοτική τῇ οἰνοπώλιδ ταῖς οἰνοπώλισ(ν)
    αιτιατική τὴν οἰνοπῶλιν τὰς οἰνοπώλιδᾰς
     κλητική ! οἰνοπῶλι οἰνοπώλιδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  οἰνοπώλιδε
γεν-δοτ τοῖν  οἰνοπωλίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰνοπῶλις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική οἰνοπώλ(ης) + κατάληξη θηλυκού -ις. Μορφολογικά αναλύεται σε οἰνο- + -πῶλις.

Ουσιαστικό

οἰνοπῶλις, -ιδος θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.