ομοιοτέλευτο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ομοιοτέλευτο	τα	ομοιοτέλευτα
γενική	του	ομοιοτέλευτου	των	ομοιοτέλευτων
αιτιατική	το	ομοιοτέλευτο	τα	ομοιοτέλευτα
κλητική		ομοιοτέλευτο		ομοιοτέλευτα
Κατηγορία όπως «σίδερο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ομοιοτέλευτο < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ομοιοτέλευτος < αρχαία ελληνική ὁμοιοτέλευτος

ομοιοτέλευτο ουδέτερο

(λογοτεχνικό) σχήμα σύμφωνα με το οποίο εμφανίζεται ομοιοκαταληξία στο τέλος δύο ή περισσότερων διαδοχικών ή κοντινών στίχων, προτάσεων κ.λπ.

ομοιοτέλευτο

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.