μῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	αρχικά: μυσ- μῠ- σε πολυσύλλαβα, αλλιώς μῡ-
ονομαστική	ὁ	μῦς	οἱ	μύες, μῦς
γενική	τοῦ	μυός	τῶν	μυῶν
δοτική	τῷ	μυῐ̈́	τοῖς	μυσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	μῦν	τοὺς	μῦς, μῦς
κλητική ὦ!		μῦ		μῦες, μῦς
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μύε
γεν-δοτ	τοῖν		μυοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'δρῦς' όπως «δρῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μῦς < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *múh₂s. Συγγενή: λατινική mūs, ' mouse. Η σύνδεση των σημασιών «ποντίκι» και «μυς», λόγω της παρόμοιας κίνησής τους. [1]

Ουσιαστικό

μῦς αρσενικό

(θηλαστικό ζώο) ποντίκι
(ανατομία) μυς, μυώνας
※ 5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ καρδίης, (De corde), κεφ. 4, @scaife.perseus
Περὶ δὲ οὗ ὁ λόγος, ἡ καρδίη μῦς ἐστι κάρτα ἰσχυρὸς, οὐ τῷ νεύρῳ, ἀλλὰ πιλήματι σαρκός. Καὶ δύο γαστέρας ἔχει διακεκριμένας ἐν ἑνὶ περιβόλῳ, τὴν μὲν ἔνθα, τὴν δὲ ἔνθα·
ΣτΕ: Ο Ἱπποκράτης κάνει μία περιγραφή της καρδιάς.
μύδι
(ιχθυολογία) είδος (μεγάλης) φάλαινας
φίμωτρο

Συγγενικά

μυγαλῆ
μυοσωτίς

Εκφράσεις

ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν

Αναφορές

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές

μῦς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μῦς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.