κοινότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κοινότης αἱ κοινότητες
      γενική τῆς κοινότητος τῶν κοινοτήτων
      δοτική τῇ κοινότητῐ ταῖς κοινότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κοινότητᾰ τὰς κοινότητᾰς
     κλητική ὦ! κοινότης κοινότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κοινότητε
γεν-δοτ τοῖν  κοινοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοινότης < κοινό(ς) + -της

Ουσιαστικό

κοινότης, -ητος θηλυκό

  1. μοίρασμα από κοινού
  2. ομοιότητα γνωρισμάτων
  3. ευκολία στην προσέγγιση
  4. απουσία διακρίσεων
  5. (πολιτική) κοινότητα ενός σώματος (όπως η βουλή)
  6. (γραμματική) το κοινό γένος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.