καν
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
- καν < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κἄν < αρχαία ελληνική κἄν < καί ἄν (ακόμα και)
Σημειώσεις
Το καν σε σύνθεση. Από την ελληνιστική περίοδο και μετά, το αρχαίο εμφατικό κἄν υπάρχει πλέον σε σύνθετα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις ένρινης προφοράς στη σύνθεση καν‑+π > έχουμε τον τύπο κα- αντί του αναμενόμενου καμπ-. Έτσι δημιουργήθηκαν:
Εκφράσεις
Πηγές
- «καν», «κάποιος», «κάποτε» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
- καν - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
και «κάποτε»
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.