εὐτελής

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ εὐτελής τὸ εὐτελές
      γενική τοῦ/τῆς εὐτελοῦς τοῦ εὐτελοῦς
      δοτική τῷ/τῇ εὐτελεῖ τῷ εὐτελεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν εὐτελῆ τὸ εὐτελές
     κλητική ὦ! εὐτελές εὐτελές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ εὐτελεῖς τὰ εὐτελῆ
      γενική τῶν εὐτελῶν τῶν εὐτελῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς εὐτελέσῐ(ν) τοῖς εὐτελέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς εὐτελεῖς τὰ εὐτελῆ
     κλητική ὦ! εὐτελεῖς εὐτελῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ εὐτελεῖ τὼ εὐτελεῖ
      γεν-δοτ τοῖν εὐτελοῖν τοῖν εὐτελοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐτελής < εὐ- + τέλος (αξία)
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: ευτελής

Επίθετο

εὐτελής, -ής, -ές

  1. φτηνός
  2. που έχει μικρή αξία
  3. ο απλός
  4. φειδωλός, οικονόμος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.