εὐμορφοκαμωμένος

εὐμορφοκαμωμένος < εὐμορφο- + καμωμένος, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος κάμνω

εὐμορφοκαμωμένος (μετοχή χωρίς ρήμα)

• όμορφος

1. (για αντικείμενα) καλοφτιαγμένος

   ※  τέλος 15ου αιώνα - ⌘ Εμμανουήλ Λιμενίτης, ο επονομαζόμενος Γεωργηλάς, Το θανατικόν της Ρόδου στο Legrand, Emile (επιμ.) (1880) Bibliothèque grecque vulgaire, εκδ:Maisonneuve, 582 (Fb9b) @books.google.σελ.223

   πολλοὶ φοροῦν μεταξωτά, βελοῦδα, τζαμηλότια,
   πᾶσα λογῆς κατακοπτὰ,^{[sic ὰ]} φαρδειὰ τὰ μανικότια^*,
   κάρτζαις πασίλογαις^** καὶ αὐταῖς νἆναι^** κατακομμέναις,
   παπούτζαις χελωνόκοπαις^** εὐμορφοκαμωμέναις.

   * άλλη γραφή: φαρδία μανικόττια [1]

   ** άλλη γραφή: κάρτζες πασύλογες ... νἆνε *** ἀχελωνόκοπες

• ἐμορφοκαμωμένος
• 'μορφοκαμωμένος
• ὀμορφοκαμωμένος

• εὐμορφοκάμωτος

• → δείτε τις λέξεις εὔμορφος και κάμνω

• εὐμορφοκαμωμένες / εὐμορφοκαμωμέναις (θηλυκό, πληθυντικός, ονομαστική)

• ευμορφοκαμωμένος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].