δυσηχής

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ δυσηχής τὸ δυσηχές
      γενική τοῦ/τῆς δυσηχοῦς τοῦ δυσηχοῦς
      δοτική τῷ/τῇ δυσηχεῖ τῷ δυσηχεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν δυσηχῆ τὸ δυσηχές
     κλητική ὦ! δυσηχές δυσηχές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ δυσηχεῖς τὰ δυσηχῆ
      γενική τῶν δυσηχῶν τῶν δυσηχῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς δυσηχέσῐ(ν) τοῖς δυσηχέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς δυσηχεῖς τὰ δυσηχῆ
     κλητική ὦ! δυσηχεῖς δυσηχῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ δυσηχεῖ τὼ δυσηχεῖ
      γεν-δοτ τοῖν δυσηχοῖν τοῖν δυσηχοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσηχής < δυσ- + ἠχέω + -ής

Επίθετο

δυσηχής, -ής, -ές

  1. που δεν ακούγεται ωραία
  2. (για μέταλλο) που έχει υπόκωφο ήχο
  3. ο λυπηρός

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.