spurcus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

spurcus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *spregh

Επίθετο

spurcus, -a, -um

  1. βρόμικος
  2. ακάθαρτος
  3. (μεταφορικά) ανήθικος

Κλίση

ενικός πληθυντικός
αρσενικό
θηλυκό
ουδέτερο
αρσενικό
θηλυκό
ουδέτερο
ονομαστική spurcus spurca spurcum spurcī spurcae spurca
γενική spurcī spurcae spurcī spurcōrum spurcārum spurcōrum
δοτική spurcō spurcae spurcō spurcīs spurcīs spurcīs
αιτιατική spurcum spurcam spurcum spurcōs spurcās spurca
κλητική spurce spurca spurcum spurcī spurcae spurca
αφαιρετική spurcō spurcā spurcō spurcīs spurcīs spurcīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

Συγγενικά

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.