invictus

Λατινικά (la)

invictus < in- + victus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος vinco < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *weyk-

ΔΦΑ : /inˈwik.tus/

invictus, -a, -um

	ενικός			πληθυντικός
	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*
ονομαστική	invictus	invicta	invictum	invictī	invictae	invicta
γενική	invictī	invictae	invictī	invictōrum	invictārum	invictōrum
δοτική	invictō	invictae	invictō	invictīs	invictīs	invictīs
αιτιατική	invictum	invictam	invictum	invictōs	invictās	invicta
κλητική	invicte	invicta	invictum	invictī	invictae	invicta
αφαιρετική	invictō	invictā	invictō	invictīs	invictīs	invictīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

invictus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.