discipline

ΔΦΑ : /ˈdɪ.sə.plɪn/ (ΗΠΑ)

^ⓘ 

discipline ^(en)

1. (μη μετρήσιμο) η πειθαρχία, η υπακοή σε κάποιες αρχές, κανόνες, νόμους ή στις διαταγές κάποιου ιεραρχικά ανώτερου

   ↪ Discipline is an important element in a school.

   Η πειθαρχία είναι σημαντικό στοιχείο σ' ένα σχολείο.

2. ο επιστημονικός κλάδος

   ↪ Linguistics is a new discipline.

   Η γλωσσολογία είναι νέος επιστημονικός κλάδος.

discipline ^(en)

1. τιμωρώ κάποιον για κάτι που έχει κάνει

   ↪ I am disciplining the child for disobedience.

   Τιμωρώ το παιδί για ανυπακοή.

   ↪ The teacher disciplined the unruly students.

   Ο δάσκαλος τιμώρησε τους άτακτους μαθητές.

   ≈ συνώνυμα: → δείτε τη λέξη punish

2. πειθαρχώ, διαπαιδαγωγώ, εκπαιδεύω κάποιον, ειδικά ένα παιδί, να υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες και να ελέγχει τη συμπεριφορά του

   ↪ She disciplined the children.

   Πειθάρχησε τα παιδιά.

   ↪ A duty of the teacher is to discipline the young.

   Καθήκον του δασκάλου είναι να διαπαιδαγωγεί τους νέους.

3. αυτοπειθαρχώ

   ↪ Children, through team sports, learn to discipline themselves, something which increases their self-confidence and self-awareness.

   Τα παιδιά μέσα από τα ομαδικά σπορ μαθαίνουν να αυτοπειθαρχούν, κάτι που αυξάνει την αυτοπεποίθηση και την αυτογνωσία τους.

• discipline (noun) - Oxford Learner's Dictionaries
• discipline (verb) - Oxford Learner's Dictionaries

discipline < λατινική disciplina

ΔΦΑ : /di.si.plin/

^ⓘ 

discipline ^(fr) θηλυκό

1. η πειθαρχία
2. το γνωστικό αντικείμενο

• → δείτε τη λέξη discipliner