-ηλυς

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
-ηλυδ-
ονομαστική ὁ/ἡ -ηλυς τὸ -ηλυ
      γενική τοῦ/τῆς -ήλυδος τοῦ -ήλυδος
      δοτική τῷ/τῇ -ήλυδῐ τῷ -ήλυδῐ
    αιτιατική τὸν/τὴν -ήλυδᾰ τὸ -ηλυ
     κλητική ὦ! -ηλυς -ηλυ
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ -ήλυδες τὰ -ήλυδᾰ
      γενική τῶν -ηλύδων τῶν -ηλύδων
      δοτική τοῖς/ταῖς -ήλυσῐ(ν) τοῖς -ήλυσι(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς -ήλυδᾰς τὰ -ήλυδα
     κλητική ὦ! -ήλυδες -ήλυδα
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ -ήλυδε τὼ -ήλυδε
      γεν-δοτ τοῖν -ηλύδοιν τοῖν -ηλύδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔπηλυς' όπως «ἔπηλυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ηλυς < θέμα ἐλυ- (με ήτα, λόγω συνθετικής έκτασης), μεταπτωτική βαθμίδα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *el-eu (Χρειάζεται γραφή ΠΙΕ) Δείτε και ἔλευσις, προσήλυτος, ἤλυθον. [1]

Επίθημα

-ηλυς

  • δεύτερο συνθετικό ονομάτων ουσιαστικών ή επιθέτων που δηλώνει έλευση όπως ορίζεται στο πρώτο συνθετικό
    νέηλυς (νεοφερμένος, ουσιαστικό κοινού γένους)
    ἔπηλυς (ξένος, κάποιος που ήρθε, επίθετο)

Σύνθετα
  • Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ηλυς στο Βικιλεξικό

Αναφορές
  1. s.v. έπηλυς - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.