ἔπηλυς

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ἐπηλῠδ-
ονομαστική ὁ/ἡ ἔπηλυς τὸ ἔπηλυ
      γενική τοῦ/τῆς ἐπήλυδος τοῦ ἐπήλυδος
      δοτική τῷ/τῇ ἐπήλυδῐ τῷ ἐπήλυδῐ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἐπήλυδᾰ τὸ ἔπηλυ
     κλητική ὦ! ἔπηλυς ἔπηλυ
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἐπήλυδες τὰ ἐπήλυδᾰ
      γενική τῶν ἐπηλύδων τῶν ἐπηλύδων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἐπήλυσῐ(ν) τοῖς ἐπήλυσι(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἐπήλυδᾰς τὰ ἐπήλυδα
     κλητική ὦ! ἐπήλυδες ἐπήλυδα
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἐπήλυδε τὼ ἐπήλυδε
      γεν-δοτ τοῖν ἐπηλύδοιν τοῖν ἐπηλύδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔπηλυς' όπως «ἔπηλυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔπηλυς < ἔπ- + -ηλυς → δείτε και τον τύπο ἐπήλυθον

Επίθετο

ἔπηλυς, -ῠς, -ῠ -ῠδος

  1. που έρχεται, που έχει έρθει, φερμένος
  2. νεοεισερχόμενος, ξένος, αλλοδαπός
    → δείτε και τη λέξη νέηλυς

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.