ῥίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ῥῑν-
ονομαστική ἡ ῥίς αἱ ῥῖνες
      γενική τῆς ῥινός τῶν ῥινῶν
      δοτική τῇ ῥινῐ́ ταῖς ῥισῐ́(ν)
    αιτιατική τὴν ῥῖνᾰ τὰς ῥῖνᾰς
     κλητική ὦ! ῥίς ῥῖνες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ῥῖνε
γεν-δοτ τοῖν  ῥινοῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
Σπάνια με βραχύ γιώτα (τότε, ο πληθυντικός θα ήταν «ρίνες».
Δείτε και το ελληνιστικό «ῥίν».
3η κλίση, Κατηγορία 'ῥίς' όπως «ῥίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥίς < προέλευσης από την προελληνική [1]

Ουσιαστικό

ῥῑ́ς θηλυκό (σπάνια ῥῐ́ς)

  1. (ανθρώπινο σώμα, ανατομία) μύτη, ρίνα
  2. στον πληθυντικό: ῥῖνες: ρουθούνια
  3. πλαγιά βουνού
  4. αγωγός, σωλήνας

Αναφορές
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.